บทที่ 44 ตอนที่ 44

ไม่มีเสียงใดหลุดออกมาจากริมฝีปากหยักลึกของลิโอเนล นอกจากเสียงหัวเราะหึหึในลำคอเพียงเท่านั้น

“อ๊ะ... อย่านะ... โอ้ว... ลิโอเนล”

“เรียกฉันว่าลีโอ... ลีโอ...” เขาสั่งพร้อม ๆ กับใช้ปากกับความเป็นหญิงของหล่อน

“ลีโอ... ได้โปรด... นิศาไม่ไหวแล้ว ได้โปรด...”

แต่คนตัวโตไม่ยอมทำตามคำวิงวอนของสาวน้อยแม้แต่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ